en waarom ik daar dankbaar voor ben.
Ik weet het, er is nog altijd heel veel controverse rond mensen die beweren dat hun burn-out het beste is wat hen ooit overkomen is. Ik ben één van die mensen. Mijn burn-out is ook één van de beste dingen die mij kon gebeuren EN tegelijkertijd was het één van de meest slopende dingen die ik ooit moest meemaken. Het is iets dat mijn leven totaal op zijn kop heeft gezet en waar ik zoveel mooie dingen uithaalde en tegelijkertijd zou ik het mijn ergste vijand niet toewensen om er door te moeten gaan. Want burn-out haalt letterlijk je hele leven als een puzzel uit elkaar, zodat bepaalde stukjes kunnen wegvallen en andere puzzelstukjes op een betere, stabielere manier weer in elkaar geschoven kunnen worden. In deze blog deel ik daarom 3 dingen die ik leerde van mijn burn-out en waarom ik daar dankbaar voor ben.
1. Ik moest leren opkomen voor mezelf.
Één van de redenen waardoor ik in burn-out kwam was omdat ik altijd maar ja zei. Ik stond 24/7 klaar voor iedereen die mij nodig had. Wanneer men mij belde om in te vallen op mijn toenmalig werk zei ik ook 2 van de 3 keer ja, want het is me vanuit mijn opvoeding meegegeven geweest dit te doen om te laten zien hoe een goede medewerker ik wel ben. Mijn burn-out toonde me dat ik teveel voor anderen deed en te weinig voor mezelf. En toen zei mijn lichaam stop. Het altijd in dienst staan van anderen had me letterlijk uitgeput.
Dankzij mijn burn-out ben ik hierover beginnen nadenken en oefen ik elke dag met mezelf op de eerste plaats te zetten. En heel eerlijk? Op sommige dagen lukt me dit beter dan op andere dagen. Ik krijg heel vaak de commentaar dat ik altijd nee zeg. Vroeger vond ik dit lastig, nu weet ik dat ik op bepaalde dingen gewoon nee MOET zeggen, omdat ze mij fysiek uitputten en daar ben ik niks mee. Ik wil dingen bereiken in het leven en dat gaat niet als ik altijd maar spring voor een ander.
2. Ik ging meer nadenken over de mensen in mijn leven.
Dankzij mijn burn-out zag ik in dat bepaalde mensen enkel maar in mijn leven waren om van mij te profiteren, om me te laten vallen als een baksteen eens ik niets meer had om te geven. Natuurlijk is het volledig aan hen om te beslissen of zij iemand met burn-out willen dragen en of ze daar mentaal plaats voor hebben. Maar wanneer vriendschappen stopgezet worden omdat ik niet meer kan babysitten of kan gaan feesten begin je toch wel eens na te denken of je wel de juiste mensen in je leven hebt.
Dankzij mijn burn-out heb ik het gevoel dat ik bewuster kan kiezen wie ik in mijn leven wil en voor wie er geen plaats is. Ik ben weer meer open gebloeid, ga weer meer af op mijn gevoel en voel het letterlijk aan mijn lichaam wanneer de vibe niet goed zit. Het verschil is dat ik dit nu ook echt eer en dus niet meer met iedereen bevriend ben omdat ik aardig gevonden wil worden. Het maakt me ook helemaal niks uit als ik niemand meer overhou. Ik vibe nu 100% met mezelf en dat vind ik zalig!
3. Ik ging beter zorgen voor mezelf.
Voor mijn burn-out dacht ik dat ik goed bezig was wanneer ik een dag in mijn bed bleef cocoonen en 's avonds een pizza bestelde. NOT. Begrijp me niet verkeerd, zo'n dagje cocoonen kan écht deugd doen he, maar er komt meer bij kijken dan dat. Ik heb moeten inzien dat ik mezelf verloochende, niet meer met mezelf verbonden was omdat ik teveel belang hechtte aan wat anderen van me vonden en simpelweg te weinig dingen deed voor mezelf. Het was niet makkelijk om hier naar te kijken, zeker niet omdat ik in het begin enorm hard het gevoel had dat mijn lichaam me had verraden.
Maar als ik eerlijk ben, dan heb ik mijn lichaam verraden. Ik heb niet geluisterd toen het me signalen gaf. Ik ben maar blijven doorgaan. Ik blokte mijn intuïtieve gave helemaal af. Ik deed alleen maar dingen die inspanning vroegen en weinig dingen die op een diep niveau voor ontspanning zorgen. Dat is nu 180 graden gedraaid. Ik ontwikkelde een ochtend- en avondritueel en kwam weer meer in tune met mezelf. Ik weet nu dat slapen mij niet volledig op kan laden en dat die rituelen mij extra energie en veerkracht geven om in mijn bedrijf te werken. Ik weet nu dat zelfzorg noodzakelijk is en niet egoïstisch. En het allerbelangrijkste? Ik weet nu welke gevolgen het voor mij heeft wanneer ik het niet doe.
En daarom is mijn burn-out één van de beste dingen die me is overkomen. Zonder mijn burn-out geloof ik oprecht dat ik nooit mijn boek "Wat een burn-out écht met je doet" had uitgegeven of mijn eigen bedrijf was begonnen om zo anderen te inspireren om meer voor zichzelf te kiezen. En dat zou zó jammer zijn want ik vind dat zalig om te doen!
Merk jij dat je ook het goede in je burn-out wil leren zien, hulp kan gebruiken bij het beter zorgen voor jezelf en wil je daar ook actief mee aan de slag? Neem dan zeker eens een kijkje op deze pagina.
Heb jij een burn-out gehad? Wat heeft het jou gebracht? Deel het gerust in de comments, ik hoor graag van je!
Heel veel liefs,
Nikki.